จุดหมายปลายทางมหกรรมงานสร้างสุข 4 ภาค

“การได้ทำงานในสิ่งที่ตัวเองรักและคนที่เราทำงานด้วยสามารถแก้ปัญหาได้จริง คือความสุขของคนสร้างสุขทุกคน” นี่คือคำนิยามแห่งความสุขที่ รัตนา  สมบูรณ์วิทย์ ผู้ประสานงานหลักงานสร้างสุขภาคกลาง ยึดเอาไว้เป็นแนวทางเพื่อขับเคลื่อนให้การทำงานสร้างสุข 4 สัมฤทธิ์ผลตรงตามเป้าที่วางไว้มากที่สุด

 “ในฐานะคนสร้างสุข ต้องยอมรับว่าการที่เราจะไปสร้างสุขให้คนอื่นนั้น มันเหมือนการไปเปลี่ยนแปลงความคิดของคนๆหนึ่ง ต้องใช้เวลานาน ฉะนั้นสิ่งแรกที่ต้องมีคือต้องเชื่อมั่นในพลังของประชาชนว่าสามารถทำได้ ถ้า 100 คน สามารถเปลี่ยนความคิดได้ซัก 10 คน ก็ถือว่าประสบความสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว”

ผลลัพธ์ที่รัตนาอยากเห็นมากที่สุดคือ ชาวบ้านมีวิถีชีวิตที่ดี มีอาหารปลอดภัยไว้บริโภค มีระบบคิดและวิจารณญาณที่จะเชื่อบนพื้นฐานวิชาการที่มีเหตุผล สามารถพึ่งพาตัวเองได้ จนสามารถกำหนดเองได้ว่าเราจะสร้างสุขหรือสร้างทุกข์ให้ตัวเองได้อย่างไรบ้าง

สอดคล้องกับสุพจน์  สงวนกิตติพันธุ์ ผู้ประสานงานหลักการจัดงานสร้างสุขภาคใต้  ที่เห็นว่าการขับเคลื่อนกระบงนการสร้างสุขให้สำเร็จจำเป็นต้องนำหลักวิถีพอเพียงเข้าช่วย เพราะเรื่องดังกล่าวไม่ใช่เรื่องไกลเกินฝันเพราะมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงจากวิถีวัฒนธรรมของชุมชนนั่นๆ

“งานสร้างสุขภาคใต้ปีนี้จึงมีการนำเสนอ วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชุมชน ไทยพุทธ ไทยมุสลิม  และไทยจีน  ซึ่งยึดหลักวิถีพอเพียงเป็นหลักในการดำเนินชีวิตมาโดยตลอด จนหลายคนอาจสงสัยว่าขณะที่กระแสการท่องเที่ยวกำลังได้รับความนิยม แล้วทำไมชุมชนทั้ง 3  ยังใช้ชีวิตตามวิถีวัฒนธรรมพอเพียงอยู่ได้อย่างไร ในงานสร้างสุขภาคใต้มีคำตอบครับ” สุพจน์ กล่าว

ในส่วนภาคเหนือก็ไม่น้อยหน้า งานนี้ สุวิทย์   สมบัติ ประธานกรรมการฝ่ายจัดการงานมหกรรมสร้างสุขภาคเหนือ  แอบกระซิบมาว่าปีนี้ได้นำเอาวิถีชีวิตของชาวมปีซึ่งเป็นชุมชนหนึ่งที่มีรูปธรรมในเชิงสุขภาวะองค์รวมที่เชื่อมโยงกับเศรษฐกิจพอเพียงมายาวนานหลายปี 

ความน่าสนใจของชาวมปีอีกจุดหนึ่งคือ ชาวมปี พูดภาษามปีมาเป็นเวลาหลายร้อยปี  โดยไม่มีอักษรใช้เป็นของตัวเอง  ประเพณีฝังศพก็เช่นกันเพิ่งจะยกเลิกไปเมื่อประมาณ 20 ปีมานี้  ซึ่ง บริเวณฝังศพจะจัดเรียงไว้เป็นสกุล ๆ ไป แถวสกุลไม่ปะปนกัน  แล้วมีไม้ไขว้ไว้สามช่วงบนหลุม  เป็นเครื่องหมายให้รู้ว่าเป็นหลุมศพ  เหล่านี้ล้วนเป็นตัวอย่างความพอเพียงที่แฝงอยู่ในรูปวิถีประเพณีท้องถิ่นนำมาซึ่งความสุข ที่มีค่าสำหรับตนเอง และสังคม โดยทุกๆชุมชนสามารถนำหลักการดำเนินชีวิตของชาวมปี เอากลับไปเป็นต้นแบบเพื่อพัฒนาชุมชนให้เกิดความสุขที่ยั่งยืนได้

ด้าน ทรรศตวรรณ   เดชมาลา หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์โรงพยาบาลมหาสารคาม ในฐานะตัวแทนเครือข่ายสร้างสุขภาคอีสานให้ความเห็นว่า เมื่อคนในพื้นที่มีความสุขแล้ว วิธีที่จะทำให้ความสุขนั้นยั่งยืน จำเป็นต้องมีการถอดบทเรียน แล้วเผยแพร่ไปให้ชุมชนอื่นรับรู้ เพื่อยกย่องให้เป็นต้นแบบ จากนั้นจำเป็นต้องมีการขยายเครือข่ายและหาภาคีร่วม เพื่อเสริมพลังให้ชุมชนเกิดความเข้มแข็ง มีศักยภาพในการคิดแก้ปัญหาและกลายเป็นชุมชนที่สามารถพึ่งตนเองได้ในที่สุด

และนี่คือเสียงสะท้อนจากกลุ่มคนเบื้องหลังความสุขทั้ง 4 ภาค ที่แม้ว่าวิธีการถึงฝั่งฝันของแต่ละภาคจะต่างกัน แต่สุดท้ายแล้วหัวอกคนทำงานสร้างสุขทุกคนก็อยากจะเห็นสิ่งๆหนึ่งที่เหมือนกัน นั่นคือ อยากเห็นคนไทยมีความสุข และความสุขที่เกิดขึ้นต้องคงอยู่กับคนไทยอย่างยั่งยืนตลอดไป